W Iranie odnaleziono zaginioną świątynię Antiocha Wielkiego

W Iranie odnaleziono zaginioną świątynię Antiocha Wielkiego
W Iranie odnaleziono zaginioną świątynię Antiocha Wielkiego
Anonim

Zespół irańskich archeologów podczas wykopalisk w mieście Nahawan, zachodnio-centralnej prowincji Hamadan, znalazł nowe dowody na to, że właśnie tam znajdowała się tajemnicza świątynia Laodycei.

Tehran Times opowiada o odkryciu. W tym roku archeolodzy prowadzą piąty sezon wykopaliskowy w rejonie Dohaharan miasta Nahavan. Poszukują tzw. świątyni laodycejskiej – starożytnego sanktuarium opisanego w źródłach historycznych, ale od dawna uważanego za zaginione.

Kilka lat temu odkryto tu ruiny. Od tego czasu archeolodzy wykopali łącznie 12 okopów, aby określić wielkość starożytnego budynku. Okazało się, że zajmuje dość duży obszar 12 hektarów. Sugeruje to, że budynek, którego ruiny zostały odkopane, był monumentalny.

Naukowcy odkryli pozostałości potężnych kolumn, fundamentów i ceramiki z czasów dynastii Seleucydów. Założył ją Seleukos, jeden z najbliższych współpracowników Aleksandra Wielkiego. W związku z tym świątynia została zbudowana w starożytnym greckim stylu.

Archeolodzy uważają, że nie uda się jej w pełni wydobyć, gdyż jej centralna część znajduje się obecnie prawdopodobnie pod wieloma budynkami mieszkalnymi budowanymi przez okolicznych mieszkańców na przestrzeni lat. Jednak to, co zostało znalezione, wystarczy już, aby zidentyfikować świątynię.

Zaczęli jej szukać już w 1943 roku, kiedy archeolodzy odkryli w tym miejscu starożytną tabliczkę o wymiarach 85x36 centymetrów z napisem 30 linii, wykonaną w języku greckim. Było to wezwanie do mieszkańców Nahawandu, by przestrzegali praw władcy. W tej inskrypcji wzmiankowana jest świątynia laodycejska, którą zbudował król Seleucydów, który rządził Azją Mniejszą, Antioch III Wielki (223-187 p.n.e.) dla swojej żony, królowej Laodycei.

Naukowcy uważają, że udało im się znaleźć tę świątynię. Nawiasem mówiąc, Imperium Seleucydów było państwem hellenistycznym, które istniało od 312 do 63 pne. Został założony przez Seleukosa I Nikatora po śmierci Aleksandra Wielkiego i podziale imperium macedońskiego. Seleukos otrzymał Babilonię w 321 pne. i stamtąd rozszerzył swoje posiadłości, w tym w większości terytoriów Bliskiego Wschodu Aleksandra.

U szczytu potęgi imperium Seleucydów obejmowało centralną Anatolię, Persję, Lewant, Mezopotamię, a także dzisiejszy Kuwejt, Afganistan i częściowo Pakistan i Turkmenistan.

Zalecana: