W DNA Azjatów znaleziono ślady pradawnych epidemii wirusów podobnych do SARS-CoV-2

Spisu treści:

W DNA Azjatów znaleziono ślady pradawnych epidemii wirusów podobnych do SARS-CoV-2
W DNA Azjatów znaleziono ślady pradawnych epidemii wirusów podobnych do SARS-CoV-2
Anonim

Genetycy australijscy i amerykańscy znaleźli w DNA współczesnych Azjatów wschodnich zestaw adaptacji wskazujących, że około 25-5 tysięcy lat temu ludzkość przeżyła epidemię wirusa podobnego do czynnika wywołującego COVID-19. Odkrycia naukowców zostały opublikowane w artykule w elektronicznej bibliotece bioRxiv.

„Prześledziliśmy ewolucję dziesiątek genów bezpośrednio związanych z reakcją organizmu człowieka na koronawirusy. Ta analiza ewolucyjna wykazała, że starożytni mieszkańcy Azji Wschodniej zaczęli stykać się z wirusami podobnymi do SARS-CoV-2, około 25 lat. tysiąc lat temu”, piszą badacze.

Naukowcy od dłuższego czasu próbują zrozumieć, gdzie i kiedy pojawił się nowy rodzaj koronawirusa, który spowodował ogólnoświatową pandemię choroby COVID-19, a także kiedy zaczął się on przenosić z człowieka na człowieka. Wciąż nie ma zgody wśród epidemiologów w tej kwestii.

W szczególności biolodzy nie mogą jeszcze powiedzieć z całą pewnością, gdzie i kiedy powstał ten wirus, które zwierzęta, w tym nietoperze i łuskowce, były jego pośrednimi nosicielami i jaką rolę w jego powstawaniu odegrała tzw. rekombinacja, wymiana materiału genetycznego między różnymi typami koronawirusy.

Wielu naukowców sugeruje dziś, że przodek SARS-CoV-2 zaczął rozprzestrzeniać się wśród nietoperzy w Azji Wschodniej stosunkowo dawno temu, w połowie ubiegłego wieku. Odkrycia takie jak te sprawiają, że naukowcy zastanawiają się, jak często pojawiają się koronawirusy zwierzęce, które mogą infekować ludzi tak skutecznie, jak czynnik sprawczy epidemii COVID-19.

Historia ewolucyjna koronawirusów

Grupa biologów ewolucyjnych kierowana przez Davida Enarda, profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Arizony w Tucson (USA), zrobiła pierwszy krok w kierunku uzyskania takich informacji, badając jak budowa kilkudziesięciu genów związanych z pracą odporności i penetracją SARS-CoV-2 i inne koronawirusy do organizmu człowieka.

W tym celu naukowcy wyizolowali i porównali ze sobą zestawy mutacji w tych genach w DNA osób, które uczestniczyły w projekcie „1000 genomów”. Naukowcy porównali różnice w ich strukturze z momentem, w którym przodkowie nosicieli tych wariacji genów podzielili się, co pozwoliło im określić, kiedy zaczęły się rozprzestrzeniać wariacje przyczyniające się do przeżycia po zakażeniu koronawirusami.

Obliczenia te wykazały, że takie zmiany w strukturze DNA zaczęły pojawiać się po raz pierwszy wśród starożytnych mieszkańców współczesnej Azji Wschodniej około 25 tysięcy lat temu, upowszechniając się wśród nich około pięciu tysięcy lat temu.

Procesy te dotyczyły głównie tych genów, które były bezpośrednio związane z reakcją organizmu na COVID-19 i narządy, na które on wpływa. Sugeruje to, że ludzkość już w przeszłości mogła stanąć w obliczu podobnego zagrożenia i doświadczyć epidemii koronawirusa.

Ponadto naukowcy odkryli, że w genomach mieszkańców innych kontynentów i regionów Eurazji takich adaptacji genetycznych albo nie ma, albo są one stosunkowo słabo rozmieszczone. Świadczy to o tym, że Azja Wschodnia od kilkudziesięciu tysięcy lat jest „inkubatorem” różnych koronawirusów – podsumowują autorzy artykułu.

Zalecana: