Komety opuszczające Układ Słoneczny prawdopodobnie przybyły z daleka

Komety opuszczające Układ Słoneczny prawdopodobnie przybyły z daleka
Komety opuszczające Układ Słoneczny prawdopodobnie przybyły z daleka
Anonim

Astronomowie z Narodowego Obserwatorium Astronomicznego Japonii (NAOJ) przeanalizowali trajektorie dwóch obiektów opuszczających nasz Układ Słoneczny na zawsze i doszli do wniosku, że obiekty te najprawdopodobniej mają pochodzenie pozasłoneczne. Wyniki te pozwolą nam lepiej zrozumieć Układ Słoneczny i jego otoczenie.

Nie wszystkie komety krążą wokół Słońca w niewielkiej odległości. Niektóre komety przelatują przez Układ Słoneczny z dużą prędkością i opuszczają go, pozostawiając go na zawsze. Stosunkowo łatwo jest obliczyć kierunek dalszego ruchu takich komet; znacznie trudniej jest zrozumieć, skąd pochodzą.

Istnieją dwa możliwe scenariusze. W pierwszym scenariuszu kometa znajduje się początkowo na stabilnej orbicie wokół Słońca, ale oddziaływanie grawitacyjne z przelatującym obiektem prowadzi do zmiany orbity komety. Kometa następnie zanurza się we wnętrzu Układu Słonecznego, gdzie można ją obserwować, dopóki nie opuści naszego układu planetarnego w przestrzeń międzygwiezdną. W drugim scenariuszu kometa przybywa do Układu Słonecznego z daleka, być może z innego układu planetarnego, a zatem przypadkowo znajduje się w pobliżu Słońca, przelatuje obok naszej gwiazdy i kontynuuje podróż.

W nowym badaniu Arika Higuchi i Eiichiro Kokubo z NAOJ obliczyli opcje trajektorii, jakie powinny mieć obiekty w każdym z tych dwóch scenariuszy. Następnie autorzy porównali swoje obliczenia z obserwacjami dwóch niezwykłych obiektów, 1I / Oumuamua odkrytych w 2017 roku i 2I / Borisov odkrytych w 2019 roku. być najbardziej prawdopodobnym…

Zespół obliczył również, że gazowe olbrzymy przechodzące w pobliżu Układu Słonecznego mogą zdestabilizować orbity komet długookresowych i poprowadzić je po trajektoriach podobnych do tych dwóch obiektów badanych w tym badaniu.

Badanie zostało udostępnione online 11 listopada 2019 r. i zostanie opublikowane w najnowszym wydaniu miesięcznych ogłoszeń Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego z lutego 2020 r.

Zalecana: